A coxartrose da articulación da cadeira é un proceso complexo de natureza dexenerativo-distrófica. A enfermidade ten un cadro clínico bastante amplo e é característica principalmente de persoas maiores de 40 anos, non obstante, tamén se pode diagnosticar a unha idade máis nova, especialmente en nenos e adolescentes.
A miúdo, o precursor do desenvolvemento da coxartrose da articulación da cadeira son varios tipos de trauma e inflamación, cuxo tratamento estaba ausente ou insuficiente.
Hai varios graos de desenvolvemento de procesos dexenerativos-distróficos, cada un dos cales require unha dirección específica de métodos de tratamento terapéuticos complexos.
Que é a coxartrose da articulación da cadeira?
A coxartrose ou osteoartrosis / artrose deformante da articulación da cadeira é unha enfermidade patolóxica complexa da articulación máis grande do corpo humano, acompañada da destrución progresiva do tecido osteocondral. O proceso de desenvolvemento é gradual.
O diagnóstico tardío, así como a falta de tratamento axeitado, provoca a deformación das superficies óseas adxacentes e a aparición de crecementos óseos nelas, limitando a mobilidade e interferindo coa vida humana normal.
As estatísticas mostran que a enfermidade deste tipo ocorre no 12% dos casos de diagnóstico de patoloxía do sistema músculo-esquelético.
Causas da coxartrose
Hoxe, é costume distinguir dous tipos de coxartrose da articulación da cadeira:
- primaria, cuxa aparición é inexplicable;
- secundario, desenvolvéndose no contexto doutras enfermidades existentes.
Coa coxartrose primaria adoitan observarse patoloxías concomitantes do sistema músculo-esquelético, que inclúen a osteocondrose de varias partes da columna vertebral.
Entre as razóns máis probables están as seguintes:
- patoloxías do desenvolvemento do sistema músculo-esquelético (displasia);
- necrose aséptica dos tecidos articulares;
- lesión infecciosa;
- enfermidades inflamatorias e infecciosas;
- feridas.
Factores de risco
Entre os factores que aumentan o risco de desenvolver coxartrose da articulación da cadeira, é habitual destacar:
- aumento sistemático das cargas;
- mala circulación nos tecidos articulares;
- cambios hormonais;
- trastornos metabólicos;
- envellecemento natural;
- estilo de vida insuficientemente activo.
Paga a pena prestar atención ao feito de que a propia coxartrose non se pode herdar; en consecuencia, as persoas con tal diagnóstico non teñen unha predisposición xenética a el; con todo, a manifestación dun factor hereditario pódese observar como outras características do funcionamento do corpo que provocan o desenvolvemento da patoloxía. As características deste tipo inclúen trastornos metabólicos, a estrutura especial do sistema músculo-esquelético, así como a debilidade dos tecidos articulares.
Graos de coxartrose
A enfermidade dexenerativa-distrófica, como calquera outra patoloxía, ten graos de desenvolvemento. A coxartrose só ten tres delas, cada unha delas caracterizada pola presenza de certos cambios.
Coxartrose 1º grao
Coa coxartrose de 1º grao, obsérvase unha redución relativamente moderada do espazo articular, acompañada do crecemento do tecido óseo en toda a superficie da articulación.
Non hai cambios patolóxicos nas superficies do fémur.
Coxartrose 2º grao
Coa coxartrose de grao 2, a brecha entre os ósos articulares redúcese significativamente, o que é máis do 50% menos que o indicador xeralmente aceptado. Os procesos patolóxicos provocan o desprazamento do fémur, que vai acompañado dunha deformación da súa cabeza, que aumenta significativamente de tamaño e queda cuberta de numerosas irregularidades ao longo do contorno.
Nesta fase de desenvolvemento, os crecementos óseos aparecen en todas as superficies do acetábulo, sen limitarse á cartilaxe.
Coxartrose grado 3
A coxartrose de 3º grao caracterízase por unha forte desviación nos indicadores funcionais, así como por unha forte redución da brecha entre os ósos da articulación. Ademais, hai unha pronunciada expansión da cabeza femoral, así como numerosos crecementos óseos.
Síntomas de coxartrose
O síntoma clave e constante da enfermidade é a dor de diversa gravidade. A imaxe sintomática detallada está determinada pola intensidade do desenvolvemento dos procesos patolóxicos.
A coxartrose de 1º grao implica a presenza de síntomas como:
- dor que ocorre de forma sistemática causada pola actividade física de intensidade variable;
- localización de sensacións desagradables e dolorosas na zona da cadeira/xeonllo.
A coxartrose de 2º grao exprésase polos seguintes síntomas:
- dor de intensidade moderada, que adoita manifestarse en repouso;
- propagación da dor na cadeira, zona da ingle;
- a aparición de coxeiras despois de realizar varios tipos de exercicio;
- redución do rango de movementos dispoñibles (limitación da capacidade de abducir o membro cara ao lado).
Coa coxartrose de 3º grao obsérvanse os seguintes síntomas:
- dor constante e insoportable a calquera hora do día;
- a necesidade de utilizar un bastón para moverse;
- limitación da función motora, diminución do volume muscular e acurtamento da lonxitude do membro inferior;
- inclinación do torso.
Diagnóstico da enfermidade
O diagnóstico inicial realízase en función das queixas do paciente, así como dos resultados dun exame visual e da historia clínica recollida.
Os procedementos de diagnóstico para identificar unha enfermidade como a coxartrose teñen como obxectivo identificar signos clínicos e estudar datos de estudos adicionais, entre os que a clave é a radiografía.
A radiografía para a coxartrose permítelle establecer a neglixencia dos procesos patolóxicos e determinar a causa da súa aparición. En particular, a partir dos resultados dun exame de raios X, o médico asistente pode determinar as lesións sufridas.
Entre outros métodos de diagnóstico instrumental, úsanse os seguintes:
- CT (tomografía computarizada) – permítelle crear unha imaxe detallada da patoloxía;
- MRI (resonancia magnética): permite avaliar a extensión do dano dos tecidos brandos.
Tamén vale a pena destacar a existencia de diagnóstico diferencial, que implica a exclusión de procesos patolóxicos como a gonartrose e a osteocondrose da columna vertebral.
As probas de laboratorio tamén son parte integrante dos diagnósticos complexos, que inclúen:
- unha proba xeral de sangue e orina para determinar o estado de saúde do paciente;
- análise bioquímica de sangue para determinar as condicións patolóxicas.
Tratamento da coxartrose da articulación da cadeira
Un cirurxián ortopédico fai un diagnóstico e determina un plan de tratamento. As tácticas de tratamento fórmanse en base a datos como:
- grao de expresión;
- forma da enfermidade;
- motivo de desenvolvemento;
- presenza de síntomas.
Hoxe, hai varias direccións eficaces no tratamento da coxartrose. Vexamos cada un deles con máis detalle.
Fisioterapia
O tratamento fisioterapéutico dun paciente implica o nomeamento de procedementos como:
- terapia magnética;
- terapia con láser;
- terapia UHF;
- irradiación UV;
- terapia de ondas de choque.
Todas as técnicas fisioterapéuticas utilizadas axudan a mellorar a circulación sanguínea, a poñer en marcha procesos metabólicos e, por suposto, a acelerar a rexeneración dos tecidos.
Tratamento farmacolóxico da coxartrose
O tratamento da coxartrose da articulación da cadeira coa axuda de medicamentos implica o uso de medios como:
- relaxantes musculares;
- AINE;
- vasodilatadores;
- analxésicos;
- corticoides;
- condroprotectores.
Un grupo de fármacos especialmente importante no tratamento da patoloxía son os condroprotectores que promoven a restauración dos tecidos.
Exercicio terapéutico (fisioterapia)
As clases de educación física terapéutica son un dos métodos máis eficaces de tratamento complexo.
Un médico especialista desenvolve un conxunto de exercicios en función dos resultados do diagnóstico e do nivel de aptitude física existente do paciente.
Masaxe
O tratamento terapéutico da coxartrose implica o uso de varios tipos de masaxe:
- clásica;
- punto;
- baleiro.
En ausencia de contra-indicacións, despois de só unhas poucas sesións o paciente experimentará unha mellora da circulación sanguínea na zona articular e repoñerase o abastecemento de nutrientes necesarios polos seus tecidos.
Asistir a sesións de masaxe axuda a fortalecer e restaurar os tecidos brandos da articulación.
Intervención cirúrxica para a coxartrose
A falta de eficacia do tratamento conservador obriga a recorrer a métodos radicais para tratar a patoloxía.
A progresión constante dos procesos patolóxicos é unha indicación directa para a intervención cirúrxica. Hoxe realízanse dous tipos de cirurxía:
- artroplastia: eliminación da cabeza femoral do acetábulo coa posterior corrección dos cambios no tecido articular;
- endoprótesis: instalación dun implante.
A operación realízase cando a condición patolóxica do paciente é de grao 3, o que implica a imposibilidade de eliminar os cambios destrutivos nos tecidos articulares.
Prognóstico e posibles complicacións
Só a enfermidade distrófica dexenerativa da etapa 1 é susceptible de tratamento conservador exitoso. Noutros casos, non se pode falar de restauración completa da actividade funcional da articulación da cadeira, excluíndo os casos de instalación dunha endoprótese.
En ausencia de tratamento, na fase final do desenvolvemento dos procesos patolóxicos, o paciente desenvolve unha mobilidade limitada da articulación tipo flexión, o que fai imposible o movemento debido a unha extremidade constantemente dobrada.
Despois da fusión completa, o paciente non pode resolver de forma independente os problemas básicos cotiáns e asígnaselle o estado de persoa con discapacidade.
Medidas preventivas
As medidas preventivas pódense utilizar para evitar a aparición de procesos patolóxicos, así como durante a remisión, evitando a progresión da enfermidade.
A prevención da coxartrose implica:
- manter unha dieta equilibrada;
- deportes sistemáticos;
- manter un estilo de vida saudable, que inclúe a renuncia aos malos hábitos;
- control do peso corporal;
- exame preventivo sistemático e tratamento oportuno de varias enfermidades.
Lembra que a túa saúde só está nas túas mans. Mantéñao en condicións óptimas e goza dunha vida plena!